از هلیل تا تالاب جازموریان
بود رودش زنده و همیشه روان
حال و هوای قدیمش بود بهاری
امروزش ندارد تاب بی قراری
دلش هم برای باران بی تابه
از دور همچو یک سرابه
وقتی که هلیل شد بسته
خشکید رود هلیل تا جاز خسته

برای مشاده همه شعر به ادامه مطلب

هلیل ریشه این سرزمینه
همچو بهاری برای هر زمینه
هلیل فعلأ اندک بهاره
جازه که تنها دل بیقراره
ز بهر دلش روییده خاک روان
پر پرواز میکشد به سوی آسمان
آنگاه بارانی ز خاک می بارد بر سر مردمانش
چه دردها هم نکشیدند از خارهای بیابانش
دلتنگن دلتنگ روزای بهاری پر آب
دیدنش بار دگر خوابیست در خواب
به جیرفت گفتند ای برادر
هلیل بسته در آبید شناور
باید بگوییم ای برادر
ما هم اندرغم یک کوچه ایم ای برادر
دست بالای دست مسئولانه
هلیل هم خیری ازین سد ندیده و نمیبینه


<span style="&quot;background-color:" rgb(255,="" 255,="" 255);"="">محمدرضا اقتدارنژاد (جیرفت-زاروکی)